انسان میتواند به وسیله کرمی که پادشاهی را خورده ماهی بگیرد و از ان ماهی که کرم را خورده است،خودش بخورد.

کیسه زری که سبب نخوت ماست و یا لباسهای زنده ما ،تاثیری بر ارزش ما ندارند،چرا که تفکر انسان است که به او ارزش می بخشد.

و بدین سان ساعت به ساعت رشد می کنیم وسپس ساعت به ساعت از بین میرویم.خلاصه کلام داستان همین است.

عشق کور است وعشاق نمی توانند اعمال سبک سرانه ای را که مرتکب می شوند تشخیص دهند. 

ایا می پنداری عشق چیز لطیفی است؟عشق بسیار خشن و گستاخ و پرقیل و قال است و چون خار می خراشد.